Moja historia z Olgą sięga lat studenckich, kiedy to nasze drogi skrzyżowały się po raz pierwszy. Mieszkaliśmy razem w akademiku, a nasze uczucie rozkwitło w ostatnim roku studiów.
Po zakończeniu nauki szybko podjęliśmy decyzję o ślubie, jednak życie po studiach nie było tak łatwe, jak moglibyśmy sobie wymarzyć. Bez odpowiedniej pracy, musieliśmy podjąć tymczasowe zajęcia, by związać koniec z końcem.
Skromne początki: Walka o przetrwanie
Nasze pierwsze lata wspólnego życia nie należały do najłatwiejszych. Żyliśmy bardzo skromnie, wynajmując niewielkie mieszkanie, bez samochodu i perspektyw na szybkie polepszenie naszej sytuacji. Kiedy Olga zaszła w ciążę, nasze trudności tylko się nasiliły.
Pieniądze na utrzymanie dziecka były ograniczone, co pogłębiało naszą codzienną frustrację. Choć obiecywaliśmy sobie wspierać się na dobre i na złe, rzeczywistość okazała się trudniejsza do zniesienia niż przewidywaliśmy.
Olga, mimo wcześniejszych zapewnień, nie mogła pogodzić się z biedą, w której przyszło nam żyć. Nieustannie porównywała nasze życie do tego, co miały inne pary, a ja czułem coraz większy ciężar odpowiedzialności. Niestety, moja praca w sklepie hydraulicznym, mimo inżynierskiego wykształcenia, nie była w stanie zapewnić nam dostatku, na jaki liczyła Olga.
Nieustanna praca: Brak czasu dla rodziny
Z myślą o lepszej przyszłości starałem się pracować jak najwięcej. W każdej wolnej chwili podejmowałem się dodatkowych zleceń, wierząc, że to moja odpowiedzialność jako męża – zapewnić rodzinie godne warunki do życia. W tamtym czasie skupiałem się na jednym celu: oszczędzaniu na własne mieszkanie.
Pochodząc z ubogiej rodziny, wiedziałem, że nie będzie to łatwe zadanie, ale mimo to byłem zdeterminowany. Olga jednak coraz bardziej narzekała – z jednej strony wymagała, abym ciężko pracował, z drugiej, brakowało jej mojego zaangażowania w życie rodzinne.
Rozwód: Koniec wspólnej drogi
Nasze małżeństwo przetrwało siedem lat, zanim cierpliwość Olgi wyczerpała się całkowicie. W końcu zażądała rozwodu. Najtrudniejszym momentem w całej tej sytuacji było dla mnie to, że po rozwodzie straciłem kontakt z naszym synem.
Ból tęsknoty za nim był ogromny, a ja nie potrafiłem poradzić sobie z tą nową rzeczywistością. W akcie desperacji podjąłem decyzję, by wyjechać za granicę i tam poszukać lepszego życia.
Nowy rozdział: Praca za granicą
Za granicą, dzięki krewnemu, znalazłem zatrudnienie na budowie. To była ciężka praca, ale opłacało się – przez osiem lat mojej nieobecności w kraju udało mi się odłożyć wystarczająco dużo pieniędzy, by wybudować własny dom.
Jednak mimo posiadania nowego, pięknego domu, czułem pustkę – nie miałem nikogo, z kim mógłbym dzielić to osiągnięcie.
Powrót do domu: Spotkanie z Olgą
Podczas jednych z zimowych ferii postanowiłem wrócić do rodzinnej miejscowości. Tam spotkałem Olgę, która opowiedziała mi o swoim obecnym życiu. Żyła teraz tak, jak zawsze tego pragnęła – z nowym mężem miała wszystko, czego jej brakowało w naszym związku. Posiadali mieszkanie, nowy samochód i regularnie wyjeżdżali na wakacje.
Nie odezwałem się na temat swoich osiągnięć – miałem przecież dom, o którym nawet nie wspomniałem, bo wiedziałem, że to już nie miało znaczenia. W tamtej chwili zastanawiałem się tylko, czy naprawdę pieniądze są najważniejsze w życiu i czy to one zadecydowały o naszej rozłące.
Nowa perspektywa: Plan na przyszłość dla syna
Podczas tego spotkania poprosiłem Olgę, aby pozwoliła mi zobaczyć się z naszym synem. Ku mojemu zaskoczeniu zgodziła się. Postanowiłem, że aby jego życie potoczyło się lepiej, zapiszę na niego mój dom.
Jednak nie zrobię tego teraz, tylko w odpowiednim momencie, kiedy będzie już dorosły. Chcę, aby miał szansę na lepszy start, którego ja nie miałem, i by jego przyszłość była pełna możliwości, jakie ja musiałem ciężko wypracować.
To dla niego zamierzam odłożyć ten gest, aby miał poczucie bezpieczeństwa i możliwości, które mogą mu pomóc w budowaniu swojego życia na solidnych fundamentach.