Od zawsze z mężem otwarcie rozmawialiśmy i świetnie się dogadywaliśmy. Nasze małżeństwo było przykładem harmonii – przez 25 lat wspólnego życia rzadko się kłóciliśmy, zawsze sobie ufaliśmy, a nasze relacje były wyjątkowe. Można powiedzieć, że przez te lata nie znudziło nam się wzajemne towarzystwo.
Rodzinne Zawirowania
Sytuacja zmieniła się dramatycznie, gdy zmarł mój tata. Moje relacje rodzinne były w dużej mierze oparte na wzorcu szczęścia rodzinnego, jaki dawali mi rodzice. W całym moim życiu nie pamiętam ani jednej poważnej kłótni między nimi – jedynie sporadyczne drobne nieporozumienia.
Tata przez całe życie pracował w kopalni, choć wbrew powszechnej opinii, nie zarabiał tam dużo. Gdy mógł przejść na emeryturę, nie zrezygnował z pracy, lecz przeniósł się na stanowisko nad ziemią. Niestety, praca w kopalni odbiła się na jego zdrowiu. Kiedy odszedł, mama była w opłakanym stanie. Bardzo się o nią bałam, więc zabrałam ją do nas. Z czasem jej stan się poprawił, ale nie chciała wracać do siebie.
Konflikt z Teściową
Mój mąż nigdy nie dogadywał się z moją mamą, czasami nawet wydawało mi się, że jest do niej uprzedzony. Bez względu na przyczyny tego uprzedzenia, nie sprawiało to, że czułam się lepiej.
Choć mąż i ja prawie nigdy się nie kłóciliśmy, moja matka kłóciła się z nim cały czas. Jest między nimi jakaś głęboka niechęć, której od kilku lat nie potrafię zrozumieć i nie wiem, jak do tego podejść.
Rozstanie
Ostatnio, po jednej z kłótni, mężowi puściły nerwy i wyprowadził się do swoich rodziców. Pomyślałam, że potrzebuje odpoczynku, więc nie powstrzymywałam go. Po nieco ponad tygodniu zadzwoniłam do niego i powiedziałam, że czas wracać do domu. Jednak on oznajmił, że nie wróci, dopóki nie wyrzucę matki.
Teraz stoję przed bardzo trudnym wyborem. Boję się, że stan mamy się pogorszy, jeśli będzie mieszkać sama, ale jednocześnie nie chcę stracić męża z tego powodu. Znalezienie równowagi między troską o mamę a utrzymaniem małżeństwa wydaje się prawie niemożliwe.