Kiedy nasza córka rozpoczęła studia, podjęliśmy z mężem decyzję, aby wspierać ją finansowo. Regularnie przekazujemy jej połowę wynagrodzenia męża, co stanowi znaczącą kwotę, zważywszy, że ona sama nie pracuje.
Ostatnie wydarzenia sprawiły jednak, że zaczęliśmy się zastanawiać, czy nasza pomoc jest właściwie wykorzystywana.
Niezapowiedziana Wizyta
Postanowiliśmy niespodziewanie odwiedzić córkę w jej akademickim mieście, chcąc sprawdzić, jak sobie radzi. To, co zastaliśmy na miejscu, przerosło nasze najgorsze obawy. Nasze wysiłki i poświęcenia wydają się nie przynosić oczekiwanych rezultatów.
Już na dworcu zaczęły się pierwsze niespodzianki. Córka zaproponowała, żebyśmy do jej mieszkania pojechali taksówką. My z mężem zawsze staramy się oszczędzać, więc zasugerowaliśmy autobus. Ona jednak uparła się na taksówkę, co kosztowało nas prawie 50 złotych za krótki kurs. Nie mogłam pojąć, jak można tak bezmyślnie wydawać pieniądze.
Kiedy weszliśmy do jej mieszkania, zaskoczyło nas bogactwo dekoracji – świeże kwiaty, eleganckie ozdoby, ramki ze zdjęciami na każdej ścianie. Wszystko to wyglądało pięknie, ale zadałam sobie pytanie: po co wydawać pieniądze na takie rzeczy, skoro mieszkanie jest tylko wynajmowane?
Kontrast w Stylu Życia
Znam dobrze realia życia studentów. Moja siostra ma dwoje dzieci studiujących w stolicy i ich mieszkania są skromne, ale czyste i schludne. Szanują każdy grosz. A nasza córka? Wygląda na to, że straciła poczucie wartości pieniądza.
Przez ostatni rok staraliśmy się maksymalnie oszczędzać. Używałam octu zamiast płynów do mycia, kupowałam tylko na promocjach, a stare buty naprawiałam u szewca. Tymczasem córka zaprasza nas do drogiej restauracji, zamawia mnóstwo jedzenia i nie przejmuje się kosztami. Na dodatek chwali się nowymi butami. Jak można tak nieodpowiedzialnie wydawać pieniądze?
Zastanowienie nad Przyszłością
Czuję, że tracimy sens w naszej pomocy finansowej. Ja oszczędzam na każdym kroku, a ona wydaje bez zastanowienia. Zaczynam poważnie rozważać, czy nasza hojność nie jest błędem. Jak przekazać córce, że te pieniądze to nie tylko wsparcie, ale i nasze zaufanie oraz nadzieja, że będzie je dobrze wykorzystywać?
Nie wiem, jak jej to wytłumaczyć, aby nie zabrzmiało to jak oskarżenie, lecz jak ważna lekcja życiowa. Jak przekonać ją, że pieniądze, które jej dajemy, mają znaczenie? Jeśli macie jakieś rady, jak do niej dotrzeć, byłabym bardzo wdzięczna. Chcę, żeby zrozumiała, ale nie chcę jej urazić. Każda podpowiedź będzie na wagę złota.